Tom, Rozdzial

1  1,  3 | przybrały teraz szaty złowrogie. Wyniosła katedra z drewnianym baldachimem
2  1,  5 |        miłości napełniła i razem wyniosła serca obojga. Dokoła ich
3  1,  10|         ziemi gałęzie przecudna, wyniosła brzoza. Wprost z tegoż okna
4  1,  17|    chwilę zadumał się sennie nad wyniosłą grubolistną magnolią, którą
5  2,  15|         nich buchała w przestwór wyniosłą koroną rozwidlona, stuletnia
6  2,  21|     wezbrana czasu powodzi rzeka wyniosła była i zostawiła na chaszczach.
7  2,  22|          marsową, tęgą i w miarę wyniosłą wkroczył Jarzymski. Od razu
8  3,  1 |       zapadał prędko za wzdętą i wyniosłą pręgę: Tam daleko, tam nieskończenie,
9  3,  3 |         posępny czarny kościół z wyniosłą wicią. Z tej to wieży waliły