Tom, Rozdzial

1  1,  1 | gąszczach rozlega się słodki i wesoły jak sama wiosna, jak dusza
2  2,  11|    obojętny, tak samo pozornie wesoły. Uśmiech, niezłomną potęgą
3  2,  11| rozmarynu. Zza drzew dochodził wesoły i niespokojny plusk małej
4  2,  20|         Przeszył mu głowę jego wesoły śmiech sprzed kilku godzin,
5  2,  21|      bezmyślnych. Bawił ją jak wesoły trzpiot, jednocześnie drwiąc
6  2,  21|        jej odpowiadał. Uśmiech wesoły wdział na twarz...~Nie,
7  2,  22|     Gospodarz był chłop młody, wesoły i kuty, widać, na cztery
8  2,  22|      Na dworze słyszeć się dał wesoły gwar, szczęk broni i łoskot
9  3,  6 |   Podporucznik Rafał Olbromski wesoły był tego ranka. Koń pod