Tom, Rozdzial

1  1,  7 |   śniade obłoczki...~Jedną z wąskich, mylnych drożyn sandomierskich
2  1,  10|      w próżnych krzesłach, w wąskich, skromnie przepysznych kanapkach,
3  1,  16|       Samotnie stały pałki o wąskich liściach, długich na kilka
4  2,  6 |     brzegiem stały wierzby o wąskich a długich liściach, które
5  2,  11|  podróżni znaleźli się w jej wąskich ulicach, w tych ciasnych
6  3,  3 |   nóg i przedarli się do dwu wąskich okien, zasłonionych ud wewnątrz
7  3,  3 |      boleści, wlokące się po wąskich schodach, którędy ścieka
8  3,  8 |  szyderstwa przewinął się po wąskich wargach Zajączka.~- Sądzę-rzekł
9  3,  15| owych ciasnych przepaściach, wąskich od osypisk zwątlałej skały,