Tom, Rozdzial

1  1,  5 | szczęście, ucieleśniony zachwyt. Tracił rozum, odsłaniając ustami
2  1,  7 |      Rafał, brnąc w opowiadaniu, tracił z oczu granice, których
3  1,  11|        stary, trzęsący się dziad trącił w bok sąsiada i wskazał
4  2,  1 |         zamroczony, na powietrzu tracił coraz więcej władzę w nogach
5  2,  7 |       przebywał nieznane światy, tracił wiadomość o tym, że sam
6  2,  13|        na Rafała, żeby czasu nie tracił. Ojciec i siostra w milczeniu
7  2,  21|       spodziewał, kiedy oszalały tracił już wszelką nadzieję, posłyszał
8  2,  21|     kapelusz oficerski, wreszcie trącił konia ostrogą, żeby wjechać
9  3,  6 |          nowa nadeszła, nowy jar trącił i ze snu obudził każdą grudkę