Tom, Rozdzial

1  1,  1 |          troskliwie prżyjrzał się suchym i lśniącym ziarenkom prochu:
2  1,  1 |          mówić? - z cicha, głosem suchym rzekł szlachcic wstając
3  1,  6 |         sypał w okienko jak gdyby suchym piaskiem.~Rafał słuchał.~
4  1,  7 | Rzeczywistość była tylko jałowym, suchym, nędznym obszarem tęsknoty.
5  1,  7 |          wonią, rozszerzył się po suchym gołoborzu i obudził szum
6  2,  2 |       ziemi między morzem a lądem suchym. Mówią dawne legendy, że
7  2,  17|         między wyspą Elbą a lądem suchym, okręt grecki rozbił się
8  3,  2 |         żeby choć głowa leżała na suchym. Głodny jak pies bezpański
9  3,  6 |        ramionami wojsk swoich, na suchym wzgórku, a w taki sposób,