Tom, Rozdzial

1  1,  4 |          Tylko straszne spojrzenie starca spod nasępionych brwi witało
2  1,  6 |       wołanie... Ujrzał przed sobą starca pomiędzy dwoma rumakami,
3  3,  2 |      krótka litość. Zbliżył się do starca i dotknął jego ramienia.
4  3,  3 |       niedokładnym jak wspomnienie starca i tak wątpliwego istnienia
5  3,  6 |         nie jemu żal, och, nie! To starca nęka ów ciemny, niepowrotny,
6  3,  6 |       rzecz przeżyć dziecko! Serce starca kurczy się, zwija i ściska
7  3,  6 |    wykrzywił mu twarz. Żal mu tego starca, cierpi za niego i w nim,
8  3,  12|        podbródek i uczynił z niego starca.~Wszyscy wyszli w nadziei,
9  3,  12| przynaglając go do pośpiechu. Oczy starca padły na zbiedzone konie.