Tom, Rozdzial

1  1,  7 |      myślą, że wioząc w sobie śmiertelnie chorą, na pół umarłą duszę,
2  1,  17|     przedpiersia i tu, rażeni śmiertelnie wyciorami, drągami, bagnetem,
3  2,  11|    drżały. Na pół skostniali, śmiertelnie znużeni, upadając co krok
4  2,  12|    przelatująca wystraszy się śmiertelnie, ujrzawszy niezwykłą posturę
5  2,  21|   wbite we mnie jak haki, twe śmiertelnie uśmiechnięte usta, słuchać,
6  2,  22|      tej chwili furman, blady śmiertelnie, rozwarł drzwi do stancji
7  3,  3 |       Półotwarte usta ciężko, śmiertelnie dyszą. Teraz ją dopiero
8  3,  3 |       w studni. Krzysztof był śmiertelnie strudzony.~Za jaką bądź
9  3,  16| obcasami nóg, które się prężą śmiertelnie. Tu walczyli ze sobą. Tu