Tom, Rozdzial

1  1,  5 | Słychać było, jak drobny śnieg sennie podzwania padając w otwór
2  1,  7 |       pierwociny chmur cicho i sennie przepływały między gwiazdami.
3  1,  7 |    kwiatów. Słuchać, jak wiatr sennie przygrywa na gałęziach sosen...~
4  1,  10|       tego szeregu sal, cicho, sennie drzemiących w rozkoszy.
5  1,  17|       Przez chwilę zadumał się sennie nad wyniosłą grubolistną
6  2,  9 |   nićmi wiotkimi. Kołysząc się sennie, tkały jakąś wiadomość,
7  2,  11|      podniósł oczy po swojemu, sennie, w uroczystym uczynieniu
8  2,  11|    była jeszcze szara i zimna. Sennie nad jej mokrymi płaszczyznami,
9  2,  15| zaglądały do okna, kiwając się sennie i szumiąc w ów głos rozkoszny,