Tom, Rozdzial

1  2,  11| rozdołu, wiodącego na szczyt, runęły nowe lodowate góry, nowe
2  2,  18|    dęba, skoczyły z miejsca i runęły naprzód. Krzysztof swojemu
3  2,  24|      wierzeje bramy Gdańskiej runęły i wojsko z północy wdarło
4  3,  1 |       i cały ląd. Bryły wodne runęły w skalne czeluście ćpając
5  3,  3 |  sypnęły się na nich strzały, runęły z góry kamienie. W ślepych
6  3,  3 |       każdego niemal kamienia runęły głazy, bryły żelaza, chlusnęły
7  3,  3 |        z głębi tego przejścia runęły w nich strzały armatnie.
8  3,  6 |    Bij, bij!~Jak na zawołanie runęły: raz, dwa, trzy, cztery!
9  3,  6 |  Pluton!~- Tuj!~- Cel!~- Pal!~Runęły pociski batalionowe.~Za