Tom, Rozdzial

1  1,  5 |       w powietrzu i rozlatywał raptownie jak kupa piasku. Wicher
2  1,  13|      jego koledzy zwrócili się raptownie w stronę drzwi wejściowych.
3  2,  18|         to znowu sypały krupy, raptownie przechodzące w zimny deszcz.
4  2,  19|       zastygł. Wówczas i bębny raptownie urwały. Cisza śmiertelna.
5  2,  24|    Radzymińską, żeby od Wolicy raptownie wrócić pod sam brzeg Buga,
6  2,  24| wypadli na trakt starogardzki, raptownie - tętent - krzyk:~- Bij!
7  3,  6 | przeszywającym wzrokiem. Potem raptownie odwrócił się i wyszedł do
8  3,  6 |    rozumiał, bo kiedy niekiedy raptownie potakiwał. W pewnej chwili
9  3,  9 |   zobaczył godzinę na zegarku, raptownie zmobilizował swą małą armię.