Tom, Rozdzial

1  1,  17|  wykrztusił zeschłymi uszy:~- Pal!~Czarny od dymu kanonier
2  1,  17|      i znowu sennym głosem:~- Pal!~Kiedy kanonierowie rychtowali
3  3,  3 | wyduszą jak gniazdo myszów. A pal celnie, bo ostatnie ładunki
4  3,  6 |       Pluton!~- Tuj!~- Cel!~- Pal!~Runęły pociski batalionowe.~
5  3,  6 |  miejsce!~- Plutonami!~- Cel! Pal!~Wrzynał się swym koniem
6  3,  6 |        Trzy!~- Cztery!~- Cel! Pal!~Rafał był w stanie niesłychanego
7  3,  6 |   końcu śladu prochowego...~- Pal!~Dotknęli lontami podsypki-i
8  3,  6 |      nad dioptrą.~- Na cel!~- Pal!~Migały w dymie wyciory,
9  3,  11|   Przychodzę zapytać się...~- Pal! -- rzekł Sokolnicki odtrącając