Tom, Rozdzial

1  1,  2 |     której drzwi zostawiono otworem, i przyniósł stamtąd nowe
2  1,  5 |    do chwili swego powrotu, otworem, spełniał czyn straszny.
3  1,  14|     i przed nami lata stoją otworem. Naźre się pychą, natka
4  2,  1 |   Knieja tam teraz, bracie, otworem staje... Psy skomlą! Tylko
5  3,  1 |   zamartwił, że mu aże gęba otworem stanęła. Takie to chytre
6  3,  1 |  Przy obu strzemionach stoi otworem i czeka na tylec lancy tulejka,
7  3,  3 |     napotkane. Zostawiła je otworem.~Zapomniał, że broni nie
8  3,  3 | zawias, czarne sienie stały otworem i broczyły głębią ciemności
9  3,  6 |     pierwszym pokojem stała otworem stancyjka wygodniej urządzona.