Tom, Rozdzial

1  1,  3|    ujrzeli pierwszy raz dziką otchłań, z głuchym furkotem zapamiętale
2  1,  3|      brzegu. Mieli przed sobą otchłań głównego toru, dokoła stłuczoną
3  1,  4|       dzieje, zaległa w duchu otchłań zdarzeń, od pierwszego zachwycenia,
4  1,  5|     który zewsząd następowała otchłań mroku, że znowu je dotykalnie
5  1,  5|      tylko straszliwa, ciemna otchłań. Nie wiedział już wcale,
6  1,  7|  nieco dalej posunąwszy się w otchłań, rozwiać się w niedościgłą
7  2,  3|    jeśli zadrży, rzućcie go w otchłań obok niego krążącą!~Rafał
8  3,  1| pienie o dziejach przeszłych. Otchłań wodna wznosiła ten psalm
9  3,  1|      nie ukaże ziemi, głosiła otchłań powieść, jak to w wieczności