Tom, Rozdzial

1  1,  2 |        zdaje mi się, że stoi za oknem na deszczu, na wichrze,
2  1,  5 |          podała się w ciemność, oknem wiatr jął szarpać. Awanturnik
3  1,  5 |        mu się, że umrze pod tym oknem, że w nim, silnym i młodym,
4  1,  8 |      Piotra na sofę stojącą pod oknem. Chory ukląkł na niej bezwładnie,
5  1,  8 |       baty, dobre siodło... Pod oknem mieścił się stolik do pisania
6  1,  10|     wejściem w stylu gotyckim i oknem jak w kaplicy. Nade drzwiami
7  1,  10| wznosiły się sokory, lipy, a za oknem zwieszała aż do ziemi gałęzie
8  2,  22|         postawił go z boku, pod oknem. Chłopu z kobylicą wyrwaną
9  2,  22|        Rafał stał zaczajony pod oknem z pałaszem w ręku, a Ślązak