Tom, Rozdzial

1  1,  2 |       błyszczą.~- Gdzie to?~Rafał nachylił się nisko i wskazywał ręką.
2  1,  2 |       śmiertelną grozą, gdy turoń nachylił się ku ich twarzom i końską
3  1,  2 |  bezwiednym ruchem ujął jej ręce, nachylił usta i dotknął wargami jasnych
4  2,  1 |          niejakim czasie Jarzymek nachylił się i zapytał szepcąc, zupełnie
5  2,  1 | straszliwej cenie kart.~Jarzymski nachylił się i szepnął mu do ucha:~-
6  2,  19|          dojrzał. Wtedy Olbromski nachylił się ku niemu i z dziwnym
7  3,  3 |     potwornie bolesnym uśmiechem, nachylił się nad nią i rzekł do Cedry:~-
8  3,  3 |           rękę umarłej. Krzysztof nachylił się... Zobaczył rękojeść
9  3,  9 |         smutek wszystkie ku ziemi nachylił głowy. Generał szedł między