Tom, Rozdzial

1  1,  6 |     miejsce przyszły. Patrzę, mojego Dyląga, choć już z niego
2  1,  8 |     ze mną pozostań!~Jako cel mojego krzyku byłeś wówczas, gdy
3  2,  13|        Oto papa ma przed sobą mojego wybawcę z nurtów Wisły.
4  2,  14|       pana posła, dobrodzieja mojego, mentora... Jakże cenne
5  2,  22| koledzy, iść tam za przewodem mojego famulusa, a ja zaraz nadejdę.~
6  2,  22|     od siebie i idź obrządzić mojego wałacha... - odciął się
7  3,  9 |     na naszym brzegu. Kapitan mojego szwadronu dał rozkazy. Zaczailiśmy
8  3,  10|   nęci.~- Tyś to go wywiódł z mojego domu tymi przemądrzałymi
9  3,  15|   stratowany na śmierć. Konia mojego złapał w biegu, gdym przestrzelony