Tom, Rozdzial

1  1,  16|     Rafał został jeszcze długo, leniwie wyciągnięty. Kilka godzin
2  1,  16| tarninie. Wstał tedy i wyszedł. Leniwie wlókł się ścieżką obok źródła
3  1,  17|         których środkiem ciekła leniwie zgniła rzeczka, porośnięte
4  2,  17|    leżącą na dłoniach. Podniósł leniwie i niedbale czoło. Rzekł
5  2,  20|    rzekł Rafał przeciągając się leniwie.~- Ale czekajże, będę wiedział
6  3,  2 |     jako zdobywcy... - pomyślał leniwie Krzysztof ziewając z całego
7  3,  6 |          Cmoknął ustami... Oczy leniwie wlokły się po dziwacznej
8  3,  11|     trzasku dźwięk. Przystanął, leniwie pytając siebie: co też to
9  3,  14|       dreszcz gruzów i zwalisk. Leniwie podniósł głowę. W pobliżu,