Tom, Rozdzial

1  1,  1 | kochanku, szkapy zaprzężone: komu w drogę, temu czas - mówił
2  1,  2 |  maczuga, grożąc nie wiadomo komu. Naprzeciwko niego stał
3  1,  7 |    można, urok jej obecności komu innemu się udziela oto wszystko.
4  1,  9 |   jest rodzonym bratem tego, komu takie honory czynią. Pragnął
5  1,  16|   cóż ci to przeszkadza albo komu? Tu mię nikt nie widzi,
6  2,  16|   przodem i nucił, sobie nie komu, starą a ulubioną swoją
7  2,  17|      kim się było zrozumieć, komu zaufać, zwierzyć się a ugwarzyć?
8  2,  17|    żywot - to żywot. Darować komu życie czy mu je skrócić-jedna
9  2,  19|   żeby go słyszał tylko ten, komu szeptał do ucha.~Usłyszeli