Tom, Rozdzial

1  1,  7 |            zaczesane spadały aż na kołnierz jego białego surduta. Gdy
2  2,  10| strażnikowi grodu chwycić zbója za kołnierz i zwlec na dół. Stanęli
3  2,  14|       szalik wełniany, obwiązujący kołnierz koszuli najzupełniej sarmackiego
4  2,  17|       kapelusz, żeby nie mankiety, kołnierz i podszewka malinowego koloru -
5  2,  21|        Offizier!~Odsłonił przy tym kołnierz futra, pokazując kapelusz
6  3,  2 |          idących w zęby, kapała za kołnierz jakaś zębata woda. Mantelzak,
7  3,  2 |         najskuteczniej.~Ujął go za kołnierz od koszuli i popchnął przed
8  3,  3 |            mu nogi, chwycono go za kołnierz i akselbanty. Szarpnięty
9  3,  6 |            aż go chirurg porwał za kołnierz.~W saloniku dziwnie pustym,