Tom, Rozdzial

1  1,  17|         Zaczął dosługiwać się od kanoniera, ażeby między zgonionych
2  2,  22|          stopni od najprostszego kanoniera.~- A!~- Nic nie umiem, więc
3  2,  22|           tylko od najprostszego kanoniera.~- Tak. Ja postanowiłem,
4  2,  22|      wyższych stopni od prostego kanoniera. Pochwalam tę myśl... A
5  2,  22|          oficerskich od prostego kanoniera! Wnoszę ich zdrowie!~- Vivant! -
6  3,  9 |   stojącego na barbecie, ujrzano kanoniera austriackiego, jak młotem
7  3,  9 | piechurów Weyssenhoffa roztrząsł kanoniera na bagnetach, rozwalił mu
8  3,  11|         ku armatom, wydarł z rąk kanoniera lont zapalony i cisnął go
9  3,  11|    popiołów! Rafał rzucił się na kanoniera i wyrwał mu lont z ręki.