Tom, Rozdzial

1  1,  1 |        niemu woniejący wiatr z głębokich wąwozów Góry Radostowej,
2  1,  1 |        swoje: stanowią dzika w głębokich śniegach. Żebyś waszmość
3  1,  3 |   miesięcznym świetle. Cisza w głębokich wąwozach... Coś nimi, ziemią
4  1,  7 | szarego kurzu. Zapadała na dno głębokich, zimnych wąwozów, wdrapywała
5  1,  14|     były ulepione z popiołu. Z głębokich źródeł duszy wypływało nie
6  2,  5 |       nieprzemożona, wołając z głębokich ciemności. Radość wznosiła
7  2,  17|      Ledwie my się pokazali na głębokich toniach, na wiatrowisku,
8  3,  2 |        i obcisłych majtkach od głębokich szlochów. Całe ciało targało
9  3,  9 |    stronę, zawsze dochodził do głębokich i szerokich wód. Stanął