Tom, Rozdzial

 1  1,  3 |    zawołał Cedro wyciągając ku niebu zabłoconą prawicę - przysięgam,
 2  1,  7 | dorodnych pól, odsłonionych ku niebu; w pieszczotach słońca.
 3  1,  7 |  cudnobarwne. Pokrewne ziemi i niebu, opuszczały wodę dla nieba,
 4  1,  9 |  splotach gałęzi wytężonych ku niebu, w owych jakoby barach,
 5  1,  10|        na skrzydłach lecieć ku niebu. Śliskie, pręgowane pnie
 6  2,  7 |        wylatującego z dolin ku niebu, a w którym słychać jakby
 7  2,  11|        arcykapłan, wznosząc ku niebu tajemniczy, najwznioślejszy
 8  2,  13|    widowisko wyciągnął ręce ku niebu i zawołał:~- Garus! Nareszcie,
 9  2,  15|         z oczyma zwróconymi ku niebu. Sam nie mógł odgadnąć,
10  2,  21|  chłopa. Obrócili go twarzą ku niebu. Oczom ich przedstawił się