Tom, Rozdzial

1  1,  3 |     rozdzierały ręce, ale po długiej męczarni uczuli, że niski
2  1,  3 |    Ciągnęły się jak guma. Po długiej męczarni zwlókł wszystko
3  1,  7 | ucisk gniótł je jak głaz.~Po długiej chorobie, która go przez
4  2,  3 |  głosem cichym i łagodnym. Z długiej jego przemowy słuchający
5  2,  12|      z dalekiej podróży i po długiej nieobecności.~Olbromski
6  2,  22|   Olbromski wyciągnął się na długiej ławie pod ścianą i bezmyślnie
7  2,  24|      posępne jęki puszcz. Po długiej chwili nasłuchiwania Rafał
8  3,  8 |    ostrożności wojennych. Po długiej przerwie otwarła się wreszcie
9  3,  8 |      albo nie ma żadnego. Po długiej i ciężkiej ciszy mówca rzekł