Tom, Rozdzial

1  1,  8 | Michcikiem, sam nie wiedząc, co czyni. Książę pozostał na miejscu.
2  1,  8 |        w owej chwili odchodzący czyni, nie wiadomo, czy nie żegna
3  1,  16|     pańszczyźnianego chałupnika czyni sobie piszczałkę i gra na
4  2,  7 |         do okna, by widzieć, co czyni łąka. Ale kwiaty unikały
5  3,  2 |      palcach, bez wiedzy, że to czyni, coraz ciszej, jakby na
6  3,  3 |     Wtedy nie wiedząc wcale, co czyni, Krzysztof w mgnieniu oka
7  3,  4 |   Nikomu nic nie sądzono. Każdy czyni, co chce, wola jego i rozkazanie.
8  3,  10|          Ale gdzież on jest? co czyni?~- Nie wstrzymywałem - mówił
9  3,  11|         góry. Wiedział. że źle. czyni sobie, czuł gorzki żal,