Tom, Rozdzial

 1  1,  2 |  pragnienia, żal powstały z niczego... Nie wiedzące o sobie
 2  2,  1 |    Nie żal mu było nikogo i niczego. Wszystko rwało się w nim
 3  2,  7 |     dziwna woda rodzi się z niczego, a zjawia znikąd, że jest
 4  2,  7 | widma długie, niepodobne do niczego na ziemi, niby to w kliny
 5  2,  10|   ani nie pytaj...~- Ja się niczego nie lękam. Powiadaj.~- Sifcug,
 6  2,  14|    hrabią, bo jakże tak bez niczego?... Nie przystoi szlachetce
 7  2,  20|     się Polacy, a miny mają niczego... Po cóż mi tam ich nazwiska?... -
 8  2,  21|     Niech się pan porucznik niczego nie lęka - wołał Kalwicki
 9  3,  8 |   mówił na pół do siebie. - Niczego... Nie myślałem, żeby tutaj
10  3,  17|     ci się w tych górach?~- Niczego. Miejsce dosyć wesołe, ino...~-