Tom, Rozdzial

1  1,  7 |        jeden tylko utrzymał szarą barwę zimy. Zataczał się krzywo
2  1,  7 |       kochanki, nazwę jej włosów, barwę jej oczu. Złożył umęczoną
3  1,  7 |       cudne wody, w niewysłowioną barwę niebios, która z wolna płonąć
4  1,  8 |           to bywa czasu smutku, w barwę daleką, że się zasłuchał
5  1,  12|        zwoje wody miały jednakową barwę bez cieniów. Brzeg Lido
6  1,  17|         swoje. Policzki przybrały barwę popiołu, kości ich wylazły.
7  2,  11|     zimowego mieszkania. Na szarą barwę jego twarzy gorący wiatr,
8  3,  3 | dostrzegając. Był już obojętny na barwę krwi, kształt rany i obraz
9  3,  15|          zdrzewistrącza-wistarii, barwę nieba południowego wsysający