Tom, Rozdzial

1  1,  7 |      znowu nie ustaną. Jak na złość, droga była jak najfatalniejsza.
2  2,  1 |  Sapieżyńska dla pokazania na złość nam swej polakierii, ale
3  2,  17|     drogi, którędy ino chodzi złość a furia burzy wylęgłej w
4  2,  22| Rafała śmiech ogarniał, ale i złość na Krzysztofa buzowała w
5  2,  22|      rypnie w rękę! Ale i nas złość wzięła. Będziecie tu do
6  2,  24|   Amilkar, choć wroga, jak na złość, nigdzie nie mógł zdybać,
7  3,  13|       wtedy w swoją najgorszą złość weszedł. Uskoczył do małej
8  3,  17|       i hucznym, że Rafała aż złość wzięła. Zarazem jednak wstyd