Tom, Rozdzial

1  1,  7 | Zachwycających spojrzeń nigdy już ujrzeć nie można, urok jej obecności
2  1,  10|       zetknąć się z owym światem, ujrzeć go i poznać. Kiedy tak wahał
3  1,  14|  pantoflach! Nie miałem szczęścia ujrzeć żadnego z członków du Directoire
4  1,  17| przedmostowych San-Giorgio, ażeby ujrzeć cmentarz, miejsce czynu
5  2,  20|         księżniczka Elżbieta. Ale ujrzeć kogoś z tamtych przedziwnych
6  2,  20|           co ocknąć się w zimie i ujrzeć dokoła siebie dzień wiosenny.
7  2,  21|          nigdy więcej nie mam cię ujrzeć?~- Słyszę w tym pytaniu...
8  3,  18|         Olbromski spodziewali się ujrzeć Cesarza. Ujrzeli go też