Tom, Rozdzial

1  1,  1 |        gdzieś za Klimontów, we światy! Cóż ty gadasz?~Raptem szorstko
2  1,  6 |       z panem szedł bić się we światy...~- A tyś, chłopie, zdychał
3  1,  12|  dalekie, błękitnawe pasma, we światy...~Książę ocknął się jak
4  1,  16|       chciałbyś tak skoczyć we światy.~- Nie, wcale nie!~- Ejże...~-
5  1,  17|         w których zamknięte są światy samoistne, prawdy nam tylko
6  2,  2 |        pierwsze ciała ogniste, światy rozproszone, słyszeć huk
7  2,  2 | wichrów straszliwych pędzących światy i głos jedynego wodza ich,
8  2,  7 | wstępował i przebywał nieznane światy, tracił wiadomość o tym,