Tom, Rozdzial

1  1,  2 |   szczególnie mężczyzn blisko stojących. - Do Tarnin!... cóż tu
2  1,  2 |       puściło się w tany. Dla stojących nie było już tam miejsca.
3  1,  2 |      ujrzał, że tłum mężczyzn stojących przed nim rozsunął się i
4  1,  5 | nastroszone grube kudły około stojących uszu. Zdusił żelazne, ogniem
5  1,  17|      kompanii najbliżej mostu stojących kilkuset żołnierzy chyłkiem
6  2,  3 | pchnął go w ręce dwu dozorców stojących obok, z wołaniem:~- Precz,
7  2,  13|      świecznikach wiszących i stojących. Krzysztof obrócił się do
8  2,  17|    Ledwie się utopiło w onych stojących równinach, wznosił się w