Tom, Rozdzial

1  2,  1 | chciał, zagralibyśmy sobie po staremu, w wiścika, jak to na Kleparzu
2  2,  13|   prędko do sąsiedniej salki. Staremu panu sprawiało to oczywistą
3  2,  17|  bagnet, oczy łypią w oczy. A staremu wiarusowi spod Melasa czy
4  2,  24| poczty, wnet schodzili się po staremu z Rafałem, zwinnie ścinali
5  3,  2 |       miał zamiar wytłumaczyć staremu kanonikowi dobrotliwie,
6  3,  10|   która do nikogo nie należy, staremu śni się mała, która należy
7  3,  10| powietrze... - zaczął szeptać staremu do ucha tak, żeby nikt nie
8  3,  17| chwilowo, niby to dla ulżenia staremu. Rafał przeczuwał, że tylko