Tom, Rozdzial

1  1,  1 |       szczerzy się kamieniami pod słońcem. Tylko jałowiec osłania
2  1,  17|           pociski. Krył się przed słońcem. Pod murami stał już cień
3  2,  2 |          jak naga ziemia drży pod słońcem, jak wody stojące na niej
4  2,  2 |     ramion? Cóż jest gorszego pod słońcem nad ową przepaść cierpień
5  2,  11| kamieniste pagóry. Lśniły się pod słońcem chropawe jak zeschła ziemia
6  2,  11|       liście wyprzedza. Stało pod słońcem. Książę zmrużył oczy od
7  2,  17|         nie znaleźć przed mściwym słońcem. Czasem się tam zabłąka
8  3,  12|           od łagodnego wiatru pod słońcem. Uśmiech, niby jutrzenka