Tom, Rozdzial

1  1,  5 | Awanturnik skoczył w śnieg. Skoro przymknął połówki okienne, żeby w
2  1,  5 |        siodła, urównał puśliska i przymknął drzwi. Bez pomocy drugiego
3  1,  5 |     Poszedł z wolna od tego okna. Przymknął oczy i wsysał duszą pierwszą
4  2,  2 |        stara grabowa aleja. Rafał przymknął drzwi i usiadł w fotelu.
5  2,  13|        Stary pan usiadł w fotelu, przymknął oczy i z uśmiechem rozkoszy,
6  3,  3 |  Wszystkie aż do ostatniej. Wtedy przymknął okno tak samo, jak było.
7  3,  6 |           jad wrodzonego śmiechu. Przymknął wtedy oczy i myślał:~Ja
8  3,  11|           waż się ruszać!~Gintułt przymknął oczy. Pękały mu zduszone