Tom, Rozdzial

1  1,  1 | zdziczałe. Naglił siostrzeńca do pośpiechu tłumacząc mu ochrypłym głosem,
2  1,  3 |   framudze. Za nim szedł już bez pośpiechu Filip, a o kilka kroków
3  1,  12|   patrząc. Nareszcie z dala, bez pośpiechu, wyszedł z tłumu oficer
4  2,  14|       stopni ganku bez zbytniego pośpiechu. - Nareszcie pan hrabia
5  2,  20|         które właśnie, szepcąc w pośpiechu niezrozumiałe a groźne wyroki,
6  3,  6 |         na prawo i na lewo znaki pośpiechu. Widział w pierwszym na
7  3,  12|         synem przynaglając go do pośpiechu. Oczy starca padły na zbiedzone
8  3,  16|      Czynił to w takim widocznie pośpiechu, że ściągnąwszy koszulę