Tom, Rozdzial

1  1,  1 |      całą fajkę wsunął w gorący popiół, pełen czerwonych węgielków.
2  1,  8 |        Patrzały jakoby wystygły popiół, w którym ani jedna już
3  2,  3 |        przepaści, ciało moje na popiół spalone i po wszystkich
4  2,  17|      brzeg... Patrzymy: cały na popiół zbielał ze strachu. Ślepie
5  2,  21|    bukowych węgli. Okrył je już popiół fioletowoperłowy. Z dala,
6  3,  3 |       żadnego... Jestem proch i popiół...~- To śpij... - mruknął
7  3,  6 | mądrością życie. - Tyś już jest popiół, nie tylko jako ciało i
8  3,  6 | wspomnienie żywe piękności, ale popiół jako uczucie, a jam jest