Tom, Rozdzial

1  1,  7 |          tylu lat, za światem... pono umierał. Wieść tylko głucha,
2  1,  13|        poetą, że gorzki to chleb pono, "lepiej się nie rodzić!..."~
3  2,  1 |        został rozsiekany?~- Tak, pono z woli wodza, owego Napoleona,
4  2,  2 |         do snu. U pelazgijskich, pono, plemion wykwitło inne widziadło,
5  2,  17|     potem za cesarza wyspy Haity pono ogłosił - postanowił szerzyć
6  2,  17| niezgruntowana tęsknota nie daje pono spocząć biednej myśli. Nigdzie
7  3,  6 |         gdzie jest mój szwadron. Pono za Rawką. Pozwoli mi pan
8  3,  10|  jedziemy? - spytał po drodze.~- Pono. Spotkałem tu w polu konnego,