Tom, Rozdzial

 1  1,  8 |   milczał. Ale za najmądrzejszą mowę obstoi takie niemówienie,
 2  1,  11|         do niego tylko kierując mowę, w niego wlepiając bielma
 3  1,  12|         Kilku oficerów, słysząc mowę polską, wysunęło się z różnych
 4  2,  6 |        nogą, szept drzew, ni to mowę wysiłu tych miejsc nie zdobytych
 5  2,  7 |          Pojmowała ich sekretną mowę, wielbiła ją westchnieniem
 6  2,  10|   odrazą usłyszał w tym miejscu mowę ludzką. Milczał.~- Cóżeś
 7  2,  21|         Ujrzawszy niewysłowioną mowę boleści w tej twarzy stężałej
 8  3,  2 |       radości swojej, posłyszał mowę francuską, piosenki lekkomyślne,
 9  3,  2 | anegdoty kawalerska imaginacja. Mowę swoją ilustrował najzabawniej
10  3,  3 |         niespodzianie.~Usłyszał mowę wiec-mą szmeru strumienia.