Tom, Rozdzial

1  1,  3 |      ironia zaświeciła w nich płomieniem.~- Chodź spać! Za mną! -
2  1,  5 |      jej chrapy zioną krwią i płomieniem.~Nie czuć już było podrzutów,
3  1,  16|   obrzydzenia i owiany został płomieniem wstydu. Przyszła mu na myśl
4  1,  17|   samą ścianę pocisk, buchnął płomieniem. Wyrwał drugą dziurę, rozleciał
5  3,  3 |       białe, na włosy czarnym płomieniem zwisające.~Ostry chłód nocy
6  3,  4 | bierwionami...~Mózg się żywym płomieniem pali. W nim płoną pióra
7  3,  6 | badylów suchych trzcin. Żywym płomieniem z głębin przezroczystej
8  3,  11|      pojezuickim, że pali się płomieniem cały folwark na przedmieściu