Tom, Rozdzial

1  1,  2 | mgnienie oka, uśmiechy, których piękność i rozkosz głębia nocy pochłania
2  1,  5 |      ogarniał wzrokiem wcieloną piękność, marzenie ziszczone, duszę
3  2,  11|        raczej niewysłowioną ich piękność. W jednym miejscu mur był
4  2,  20|         dwudziestosześcioletnia piękność, wspaniała i rozkwitła jak
5  2,  20|      wobec niezbitej prawdy, że piękność ta nie zmniejszyła się,
6  2,  20|  spalonymi ustami nieśmiertelną piękność wpatrzonych oczu, wargami
7  2,  21|         się sobą.~Wreszcie, nim piękność ukończyła swój taniec, Rafał
8  3,  6 |    ciało i krew, nie tylko jako piękność, nie tylko jako wspomnienie