Tom, Rozdzial

1  1,  7 |         w południa, w słońcu, co pali aż do zgnicia wszelkiego
2  2,  2 |   wszystkiego, co żywie. We dnie pali go słońce aż do śmierci,
3  2,  13|       przed chwilą, jak go twarz pali, zarówno od schłostania
4  2,  19| chłystkom!~- Ba-ba! We łbach się pali, mościpanku! Chuć do wojaczki
5  3,  4 |        Mózg się żywym płomieniem pali. W nim płoną pióra myśli.
6  3,  4 |         jasno widać...~Głowa się pali, głowa kipi i wre. Jako
7  3,  6 |    nazajutrz po wzięciu Gdańska. Pali go teraz spokój tego trupa,
8  3,  11|        Czwartaku pojezuickim, że pali się płomieniem cały folwark