Tom, Rozdzial

1  1,  1 |          gdy płynął w bory ów śpiew niewysłowiony. Brzmienie jego, ledwo wydobyte
2  1,  1 |           radość, zemsta, rozkosz i niewysłowiony dziecięcy ból. Trzepie się
3  1,  7 |              sobie samemu śpiewa ów niewysłowiony złotostron i że to on sam
4  1,  7 |          tworząc z pierwszymi akord niewysłowiony. Daleko w gęstwinach nadwodnych
5  1,  13|         imię: Julia... Książę uczuł niewysłowiony urok tej Julii, przez poetów
6  1,  16|            przez szczelinę pozór na niewysłowiony dreszcz trawy i wodnego
7  2,  15| przemyśliwać, jak piękny jest i jak niewysłowiony świat, jak wielkim a błogosławionym
8  3,  17|          płakał. Naraz go objął żal niewysłowiony tych nowin, pól, płotów...