Tom, Rozdzial

1  1,  13|          okolic? - rzekł książę z niechcenia a głośno.~Wrażenie tych
2  2,  1 |       około setki dukatów. Gdy od niechcenia zgarniał do kieszeni ów
3  2,  17|           się Trepka, wreszcie od niechcenia Rafał. Gdy do wrót dziedzińca
4  2,  20|         troszeczkę podnieciło. Od niechcenia, bez śladu, nawet bez chęci
5  2,  20|         błąkała się jego dusza. Z niechcenia dotknął ręką albumu oprawionego
6  2,  20|           przykro... - ciągnęła z niechcenia, odczytując bilecik kuzyna
7  2,  20|     odeszła od nich. Poprawiła od niechcenia śliczny ekran ŕ la Psiché,
8  3,  4 | pozgrzytywać, jakby pokasływać od niechcenia, stękać na strzykanie w