Tom, Rozdzial

1  1,  5 | spełniał czyn straszny. Chwilę namyślał się, czy żelazny klucz wziąć
2  1,  5 |      powrotem odszukać. Chwilę namyślał się... I oto piorunem zleciał
3  1,  10|  poznać. Kiedy tak wahał się i namyślał, oszklone drzwi uchyliły
4  2,  12|    odwrócił się do służących i namyślał... Rzekł do karczmarza:~-
5  2,  12|      do domu, do Tarnin?~Rafał namyślał się głęboko. Rzekł z wolna:~-
6  2,  16|     dużego posagu. Przebierał, namyślał się, a tymczasem bawił jak
7  2,  22|      się zowie. Ten chwilę się namyślał musztrując oburącz najeżoną
8  3,  2 |        bezsilny z czczości, że namyślał się tylko nad tym, jak by