Tom, Rozdzial

1  1,  4 |             mięśnie, była ubarwiona miękką aksamitną siercią. Biała
2  1,  7 |         Suchy i ciepły wiatr chwiał miękką ruń jasnego żyta, ciemnej,
3  1,  17| pięciopudowa bomba. Zapadłszy się w miękką, skopaną i wynawożoną ziemię
4  2,  14|            się celem, osobliwie pod miękką dłonią podwiki.~- Aha, już
5  2,  21|       nieruchomą, długą, trwożliwą, miękką i subtelną jak wiązka nikłej
6  3,  2 |        piękna głowa głucho runęła w miękką ziemię. Ustał płomienisty
7  3,  3 |             się, siostro, zatrzęsła miękka ręczyna?... - mamrotał głośno,
8  3,  9 |            wiosennym obarem. Brzoza miękką i lotną mgiełką się zdała