Tom, Rozdzial

1  1,  7 |  dalekim przykopom i rowom ich losu. Leżeć, spoczywać bez bólu,
2  1,  15| Augusta, którzy teraz, dziwnym losu zdarzeniem, byli mimowolnymi
3  1,  17| sprawami wiecznymi! Kaprys oto losu uwikłał go w sprawy najbardziej
4  1,  17|        się ku cytadeli i uszło losu współbraci. I na grupę dwudziestu
5  2,  1 |       wokoło. Dziwnym kaprysem losu szalenie szła mu karta.
6  2,  17|     drugiej pod Mantuę. Dziwne losu zrządzenie! Zważcie jeno,
7  2,  22|       czy tam przez ciągnienie losu. Z tego będzie infanteria
8  3,  3 |        w tym. Strzeż się tylko losu Hamilkara pod Saguntem,