Tom, Rozdzial

1  1,  14|  zawołała do swej matki, pełna głębokiego zdumienia: Maman c'est un
2  2,  13|    chciał może spłoszyć chwili głębokiego, śpiewnego szczęścia, co
3  2,  21| galerii stroiła instrumenty. Z głębokiego westybulu raz w raz wynurzały
4  2,  21|    pchnięta łódź przebiła wiry głębokiego koryta i leciała za wodą
5  3,  1 | przyszło jednak z łatwością. Z głębokiego mroku wypadli sformowani
6  3,  2 |    płomienisty oddech...~Pełen głębokiego żalu stał nad nim jeździec
7  3,  3 |         Qui vive?~Dał hasło. Z głębokiego mroku pod światło półokrągłego
8  3,  3 |         Ocknął się Krzysztof z głębokiego zachwytu. Wydobyła się jego