Tom, Rozdzial

1  1,  5 |          15 przednią straż armii. Generałowie, znając ważność czasu, nadaremnie
2  1,  5 |      Wszyscy niemal byli ranieni. Generałowie Verdier, Bon, Verne, Lasne
3  1,  17|           nim wszyscy znaczniejsi generałowie: Klenau, Elsnitz, St. Julien,
4  2,  17|         się o to stare mieścisko. Generałowie Elsnitz i Gottesheim z siedmioma
5  2,  23|        skończyło się nabożeństwo, generałowie i oficerowie wyżsi pośpieszyli
6  2,  23|          oto ujrzeli obadwaj, jak generałowie koleją starszeństwa idą
7  3,  8 |     papier, który trzymał w ręce. Generałowie milczeli, ale znać było,
8  3,  8 | powiedział! - jak jeden krzyknęli generałowie. Poniatowski po tych słowach