Tom, Rozdzial

1  1,  7 | Zapadłe oczy płonęły w swych dołach, jakby się miały do znaku
2  1,  7 |    się co dzień miedzami, po dołach, po łąkach, rolach od świtu,
3  2,  1 |  zaułka w zaułek, utykając w dołach i kałużach. Idący przodem
4  2,  8 |  smereka, a oczy wywracały w dołach. Krzyk Heleny wzywał go
5  2,  24| Ćwiklińskiego. Po wertepach, dołach, parowach, przesadziwszy
6  3,  3 |     po wyłomach skalnych i w dołach górskich. Nareszcie transport
7  3,  3 |      w piwnicach i wspólnych dołach, coś się, u pioruna, za
8  3,  6 |  rowach, zasiekach, wilczych dołach, naprędce tu i ówdzie w