Tom, Rozdzial

1  1,  1 |       Gość zaśmiał się z cicha, chytrze rozszerzając powieki. Szepnął
2  1,  2 |    pięknym ukłonem, śmiejąc się chytrze:~- Dom ciasny, na miły Bóg,
3  1,  10|         Chłopiec uśmiechnął się chytrze i dodał:~- Zaraz będą podawać.~
4  2,  2 |    bezbronne otoczą przemądrze, chytrze ukryte, niezbadane choroby -
5  2,  22|         Gospodarz rozejrzał się chytrze, pyknął kilkakroć ze swej
6  3,  2 | skrzywił się zarazem boleśnie i chytrze; kiwając głową niby potwierdzał,
7  3,  3 |         puszczać. Mrugnął tylko chytrze na kolegów, żeby ułana odciągnęli
8  3,  3 |     chłopięce. Może by ustał ów chytrze niemy kierat mózgu! Czemuż