Tom, Rozdzial

1  1,  7 |     dala, nad łąkami, dogasała zorza. Niknące zglisko jej lśniło
2  1,  7 | gwiazda poranna zwiernica. Już zorza rdzawą łuną zza świata idąc
3  2,  7 |     łonie swym spokrewnionym z zorzą poranną, na łonie swym niepochwytnej
4  2,  20|        lic niepostrzeżenie jak zorza ranna w błękit dnia. Przed
5  3,  1 |    odraźliwości lśniły się pod zorzą białe żyły marmuru, kryształu
6  3,  6 | patrzał w głąb batalionów.~Już zorza ze słońca, wstającego daleko,
7  3,  12|       nocy o hasło Igle pytał. Zorza ranna, szerząca się nad